Θέλω να ξεφύγω

     Μετά από μία περίοδο σιωπής κατά τους θερινούς μήνες επανερχόμαστε σήμερα πρώτη Δευτέρα του Φθινοπώρου.

     Σκεφτόμουν τον τρόπο που θα ευχόμουν το "Καλό Χειμώνα" και αυτό που είχε κινητοποιήσει το νου μου ήταν τα λόγια του Αγ. Εφραίμ έτσι όπως τα διάβασα στην Προσλαλιά

 "Όταν πονάς μην  περπατάς σε δρόμους πατημένους..."

Μονοπάτι

    Τι σοφία  έχει αυτός ο λόγος!!
     Η επανάληψη των ίδιων μοντέλων συμπεριφοράς δεν μπορεί παρά να οδηγεί στα ίδια πάντα αποτελέσματα.
    Συγκλονίστηκα όμως πραγματικά, όταν σήμερα τον άκουσα διαφορετικά αλλά απίστευτα ίδιο από το στόμα ενός επτάχρονου παιδιού

 Δούλευα στο Νοσοκομείο με ένα κορίτσι 7 ετών που επρόκειτο να χειρουργηθεί. Ξέρουμε καλά  ότι τα παιδιά θέλουν να φύγουν από το Νοσοκομείο και το δηλώνουν κατηγορηματικά, ευτυχώς.   

     Ενώ  λοιπόν τα άλλα παιδιά της ομάδας στο ερώτημα τι είναι αυτό που θα ήθελαν,  απαντούσαν ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΥΓΩ από το Νοσοκομείο, η Δ. όταν της έδωσα το λογο, σκύβει προς τη ζωγραφιά της και χωρίς να με κοιτά λέει:

ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΦΥΓΩ

     Είναι η πρώτη φορά στα 17 χρόνια που δουλεύω με παιδιά που ακούω ένα μικρό παιδί να χρησιμοποιεί αυτό το ρήμα.
    Μιλούσε βεβαίως για κάτι πολύ περισσότερο από τον "εγκλωβισμό σε ένα Νοσοκομείο." Μιλούσε για έναν εγκλωβισμό σε ένα σύστημα το οποίο της γεννούσε παθολογία κι αυτό είμαι σε θέση να το γνωρίζω έχοντας γνώση της ιστορίας της, και παρά τα 7 της χρόνια το γνώριζε ήδη πολύ καλά .
    Δυστυχώς στην ηλικία που είναι δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη να διαλέξει το μονοπάτι της, με την ευκολία που ένας ενήλικος μπορεί να το κάνει.

 Εσύ που μπορείς,

 Εμπιστεύσου  την επιθυμία σου να ανασάνει η ψυχή  και να γνωρίσει εκείνα που δίνουν νόημα στην ύπαρξη  και μην ξεχνάς

ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΣ ΜΗΝ ΠΕΡΠΑΤΑΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΠΑΤΗΜΕΝΟΥΣ

Καλό Χειμώνα