Το σύνορο ως διάβαση

πηγή

Τα συμπτώματα δεν θα υπήρχαν αν δεν εξυπηρετούσαν έναν καλό λόγο για τον άνθρωπο. Λειτουργούν ως ένα σύνορο και επιτελούν έναν ρόλο που μοιάζει με εκείνο  των συνόρων που θέσπισαν οι πολιτισμοί ανά τους αιώνες : την απόκτηση και διατήρηση της ταυτότητας και την προστασία από τον εξωτερικό παράγοντα.

Στην ψυχοθεραπεία καλούμαστε να επιτρέψουμε στα σύνορα την ανάδειξη και  της άλλης του λειτουργίας,  αυτή της διάβασης.

Η διάβαση των συνόρων (εξίσου σημαντική όσο και η θέσπιση τους) ποτέ δεν ήταν απλή υπόθεση. Τα περνάς είτε με τον πόλεμο είτε με την αγάπη

Στην ψυχοθεραπεία  αξιοποιούμε και τον πόλεμο και την αγάπη. Ο θεραπευόμενος δίνει μάχη με το φόβο να χάσει αυτό που θεωρεί ταυτότητά του, δίνει μάχη με την αίσθηση ότι καθίσταται ευάλωτος στον εξωτερικό παράγοντα, με τον οποίο επιπλέον καλείται να αλληλεπιδράσει με διαφορετικό από τον οικείο για αυτόν τρόπο.

Προκειμένου να γίνει το σύνορο,  διάβαση  απαιτείται η ζωντανή  η επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί το φόβο  της υποτιθέμενης ασφάλειας του «σπιτιού-συνόρου»

΄Εργο και ευθύνη του θεραπευτή, εφ όσον ο θεραπευόμενος εκφράσει το αίτημα, είναι να διασφαλίσει τη διάβαση με τους όρους εκείνους που θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να διαβεί το σύνορο σαν ταξιδευτής με όλη  την ασφάλεια και τα ρίσκα που έχουν τα ταξίδια,  και όχι σαν κυνηγημένος με τις πολλές πιθανότητες να χαθεί στη διαδρομή και να απογοητευτεί στον προορισμό.

Σ.Π

Ο Πατέρας

Στην παραδοσιακή κοινωνία οι ρόλοι των φύλων και ως εκ τούτου οι ρόλοι των γονέων ήταν αυστηρά καθορισμένοι. Το πατρικό και το μητρικό μοντέλο καθορίζονταν κυρίως από τις ανάγκες και τη δομή της αγροτικής οικογένειας η οποία μεταφέρθηκε χωρίς πολλές διαφοροποιήσεις από την Ελληνική επαρχία στην πόλη κυρίως μετά τον πόλεμο και το φαινόμενο της εσωτερικής μετανάστευσης.
Ο παραδοσιακός ρόλος του Πατέρα  ήταν η επιβολή του Νόμου , η απειλή της ενδεχόμενης παρακοής του Νόμου και εν τέλει η τιμωρία της παρακοής.
Τον ρόλο αυτόν υποστήριζε  με το  λόγο της η μητέρα. Πόσο οικεία μας είναι η έκφραση " Θα το πώ στον πατέρα σου" όταν η μητέρα προσπαθούσε να επιβάλλει  την τάξη!
Ενώ λοιπόν ο παραδοσιακός ρόλος του πατέρα ήταν να επισημαίνει αυτό που απαγορεύεται και να θέτει το ΟΧΙ στην οικογένεια, σήμερα οι καιροί επιτρέπουν τη μετακίνηση από αυτό το άκαμπτο μοντέλο, σε ένα μοντέλο πολύ πιο δημιουργικό και άρα πολύ πιο δύσκολο.

Ο Jack Alain Miller σε ένα σχόλιο του σχετικά με τον κατά Λακάν ρόλο του πατέρα σημειώνει "Πατέρας δεν είναι αυτός που λέει ΟΧΙ. Πατέρας είναι αυτός που λέει ΝΑΙ. Και αυτό το Ναι του είναι πολύ πιο σημαντικό από το Όχι του. Το Όχι φυσικά είναι απαραίτητο , δίχως αυτό δεν μπορεί να υπάρχει Ναι, αλλά  το Ναι είναι που επιτρέπει την πρόοδο. Ο Πατέρας είναι εκείνος που επιβάλλει το νόμο, αλλά και εκείνος που υπερβαίνει τους κανόνες όταν το κρίνει αναγκαίο. Είναι εκείνος που ξέρει να κάνει τα στραβά μάτια όταν χρειάζεται, κι εκείνος που ξέρει ότι όλοι οι κανόνες έχουν εξαιρέσεις. Είναι εκείνος που συνδέει τον κανόνα όχι με την πειθαρχία και την υπακοή αλλά με την επιθυμία"
Το Όχι και οι κανόνες δημιουργούν το δίχτυ ασφαλείας, ώστε το Ναι να δώσεςι στην επιθυμία του παιδιού  το χώρο της και ένας καινούριος άνθρωπος να ανθίσει μεσα στην ελευθερία της ανθρώπινης φύσης.
 Αυτό το πατρικό μοντέλο μπορεί να το υποστηρίξει μόνον όταν και ο ίδιος εκτός από λειτουργός του καθήκοντος επιτρέπει να είναι και λειτουργός ζωντανής επιθυμίας.

Ημερίδα αφιερωμένη στον Τσέχωφ

Επιστημονική ημερίδα αφιερωμένη στον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα Αντόν Τσέχωφ

Το 2017 το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και η Φιλοσοφική Σχολή γιορτάζουν τα 180 χρόνια τους. Στο πλαίσιο αυτής της σημαντικής επετείου και συμμετέχοντας στο αφιερωματικό έτος 2016 «Ρωσίας στην Ελλάδα και Ελλάδος στη Ρωσία», τα Τμήματα Ρωσικής Γλώσσας και Φιλολογίας και Σλαβικών Σπουδών και Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής, οργανώνουν από κοινού Επιστημονική ημερίδα αφιερωμένη στον μεγάλο Ρώσο συγγραφέα Αντόν Τσέχωφ, με τίτλο «Ο Αντόν Πάβλοβιτς Τσέχωφ και εμείς».

Η ημερίδα θα πραγματοποιηθεί στην Aula της Φιλοσοφικής Σχολής (Πανεπιστημιούπολη Ζωγράφου, Κτήριο Φιλοσοφικής Σχολής), την Τετάρτη 1η Μαρτίου 2017 και ώρα 15.00.

Για την ζωή και το έργο του μεγάλου Ρώσου συγγραφέα, θα μιλήσουν οι: Όλγα Αλεξανδροπούλου, Αλεξία Αλτούβα, Γρηγόρης Ιωαννίδης, Κωνσταντίνος Κυριακός, Αθανάσιος Νάτσης, Ελένη Σαρτόρι και Σοφία Φελοπούλου.

Μετά τις ανακοινώσεις, η Αναπληρώτρια Καθηγήτρια κ. Ευανθία Στιβανάκη, με την θεατρική ομάδα του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών, θα παρουσιάσουν το μονόπρακτο του Α. Τσέχωφ «Πρόταση Γάμου».

Πηγή

ΔΥΣΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

DANIEL ROY: ΔΥΣΦΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ

Παρασκευή 13 Ιανουαρίου 2017, 19.00

Auditorium Theo Angelopoulos | Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος

Είσοδος ελεύθερη, ταυτόχρονη μετάφραση

Πολλές είναι οι δυσκολίες που παρουσιάζουν τα παιδιά στο σχολικό περιβάλλον – από την αναστολή στην διέγερση, από τις μαθησιακές δυσκολίες μέχρι τις μεγάλες γνωστικές ανεπάρκειες. Υπάρχει πάντα κάτι στη συμπεριφορά του παιδιού που θεωρείται «υπερβολικό» ή «ελλειμματικό»: υπερκινητικό, βίαιο, απών, αφηρημένο…

Δεν είναι περίεργο που το σχολικό περιβάλλον, προορισμένο για να υποδεχτεί το παιδί, αποτελεί τόπο τόσων προβλημάτων για τόσα παιδιά; Τι μας διδάσκουν τα παιδιά σχετικά με τη θέση που παίρνει το σχολείο για εκείνα αλλά και για τη θέση τους μέσα στο σχολείο;

Daniel Roy [Ντανιέλ Ρουά], ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, μέλος της Σχολής του Φροϋδικού Αιτίου (ECF), Γενικός Γραμματέας του Ψυχαναλυτικού Ινστιτούτου του Παιδιού.

Συνδιοργάνωση: Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδος και Διεύθυνση Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής.

Υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων και την υποστήριξη της Ελληνικής Εταιρείας της Νέας Λακανικής Σχολής.