 |
| πηγή |
Τα συμπτώματα δεν θα υπήρχαν αν δεν εξυπηρετούσαν έναν καλό
λόγο για τον άνθρωπο. Λειτουργούν ως ένα σύνορο και επιτελούν έναν ρόλο που
μοιάζει με εκείνο των συνόρων που
θέσπισαν οι πολιτισμοί ανά τους αιώνες : την απόκτηση και διατήρηση της ταυτότητας
και την προστασία από τον εξωτερικό παράγοντα.
Στην ψυχοθεραπεία καλούμαστε να επιτρέψουμε στα σύνορα την
ανάδειξη και της άλλης του λειτουργίας, αυτή της διάβασης.
Η διάβαση των συνόρων (εξίσου σημαντική όσο και η θέσπιση
τους) ποτέ δεν ήταν απλή υπόθεση. Τα περνάς είτε με τον πόλεμο είτε με την
αγάπη
Στην ψυχοθεραπεία
αξιοποιούμε και τον πόλεμο και την αγάπη. Ο θεραπευόμενος δίνει μάχη με
το φόβο να χάσει αυτό που θεωρεί ταυτότητά του, δίνει μάχη με την αίσθηση ότι
καθίσταται ευάλωτος στον εξωτερικό παράγοντα, με τον οποίο επιπλέον καλείται να
αλληλεπιδράσει με διαφορετικό από τον οικείο για αυτόν τρόπο.
Προκειμένου να γίνει το
σύνορο, διάβαση απαιτείται η ζωντανή η επιθυμία του ανθρώπου να υπερβεί το φόβο της υποτιθέμενης ασφάλειας του «σπιτιού-συνόρου»
΄Εργο και ευθύνη του θεραπευτή, εφ όσον ο θεραπευόμενος
εκφράσει το αίτημα, είναι να διασφαλίσει τη διάβαση με τους όρους εκείνους που
θα βοηθήσουν τον άνθρωπο να διαβεί το σύνορο σαν ταξιδευτής με όλη την ασφάλεια και τα ρίσκα που έχουν τα
ταξίδια, και όχι σαν κυνηγημένος με τις πολλές πιθανότητες να χαθεί στη διαδρομή
και να απογοητευτεί στον προορισμό.
Σ.Π
